Folk met pastorale toon van duo Eyeless in Gaza
Eyeless in Gaza in Paradiso

Concert: Eyeless in Gaza.
Bezetting: Martyn Bates (zang/gitaar/synthesizer), Peter Becker (slagwerk/synthesizer/bas/zang).
Gehoord 17/11 in Paradiso, Amsterdam.
Herhaling: Vera-Groningen (18/11), Effenaar-Eindhoven (19/11), Paard Van Troje-Den Haag (20/11), Gigant-Apeldoorn (21/11).

Gebeel buiten het dagelijks gewoel der hitparades en trends staat de verstilde muziek van het Engelse duo Eyeless in Gaza. Het tweetal, dat zich heeft genoemd naar een roman van Aldous Huxley, kan in de landelijke omgeving van Nuneaton, even buien Coventry, broeden op zijn pastorale klanken.

Bates en Becker worden vaak geclassificeerd onder de noemer van de New Wave, maar spelen in feite een soort modeme folk. De drie Lp’s en de handvol singles die zij maakten bevatten muziek die slechts tot haar recht komt wanneer zij in opperste concentratie wordt genoten. De toewijding waarmee de twee hun composities vorm geven, eisen zij ook van de luisteraar. Een concert van Eyeless in Gaza heeft aldus weinig weg van een doorsnee-popconcert; het toneel is praktisch leeg, actie is er hoegenaamd niet en het, publiek staat opmerkelijk rustig te luisteren.

De tijd lijkt te stollen in de muziek van Eyeless in Gaza. Dat heeft het duo gemeen met het eenmans-orkest Durutti Column, wiens breekbare gitaarmuziek eveneens warm van gemoed en delicaat van toon is. Bates is geen geschooid zanger, maar zijn stem geeft de op zich weinig opzienbarende composities juist die smachtende ondertoon die ze aan de luisteraar doet kleven. Becker verdeelt zijn aandacht over zijn beide handen, de rechter trommelt het ritme terwijl de linker het manuaal van de synthesizer beroert.

Juist door de concentratie en de pastorale toon worden veel van hun nummers bijna gewijd van karakter. Zij dragen een levenshouding uit waarin de verwondering centraal staat. Dat Bates en Becker weinig geven om de gewoontes van de popindustrie blijkt onder meer uit het feit, dat zij geen enkel nummer speelden van hun meest recente Lp, Drumming the Beating Heart. Hus repertoire varieert echter van avond tot avond. Wat zij spelen maakt evenwel weinig uit: het oeuvre van Eyeless in Gaza vormt een consistent gehoel, een dagboek waarin kleine dagelijkne raken op bescheiden wijze worden acergezet en, soms, uitgroeiea tot grots muziek.